CONVERSA CON ANTÓN LOSADA (2)

(segunda parte da conversa con Antón Losada. Podes ler a primeira parte premendo aqui )


Caralladas: Os dous grandes temas, creo eu, deste ano no governo de Feijoo son o decreto do galego e o tema das caixas. Entón, sobre o decreto do galego a primeira que che vou facer non che compete a ti, pero quería saber a túa opinión: qué fai Anxo Lorenzo entre toda esta xente?

Antón Losada: El saberá.

C: En só unha palabra, como calificarías a actuación do governo de Feijoo sobre o decreto do galego.

AL: Incomprensible.

C: Esperamos que está a piques de sair a versión definitiva do decreto, xa non o borrador: cres que vai ter Feijoo a intelixencia de recuar disimuladamente neste asunto?

AL: É que non lle queda outra! É dicir, o que non tiña nin pés nin cabeza era a proposta anterior, era unha cousa completamente absurda. Agora imos volver ao modelo, a un decreto moi semellante ó último decreto da era Fraga.

C: Entón vai ser máis importante se se aplica realmente.

AL: Claro, pero ese era o problema xa antes. A conclusión que imos acabar sacando é: bueno, tanto lío pra esto, tanto 'jaleo' pra esto? Tanto poñernos nas portadas de todos os periódicos de Madrid baixándonos á segunda división das sociedades que impoñen idiomas e que persiguen á xente polo que fala, tanto arrastrar a imaxe de Galicia por todas partes, pra esto? Pra acabar dicindo que 50-50? Por exemplo o outro día en El Pais dicía Feijoo dúas cousas asombrosas: primeiro, "mi modelo es 50-50", segundo "la gente quiere que elija Educación, no los padres".

C: "La gente quiere..."?

AL: Que elixa a Consellería, joder!! Calquera pai cho dice!! "Joder non me meta neste lío!! Arréglelo usted, a min qué me conta!! Vou ir eu a unha reunión de pais, que xa son bastante coñazo, e meterne nunha polémica... anda e que tal!!" Pois un ano e pico de lío pra chegar a esas dúas brillantes conclusións...

C: Non, non vin esa entrevista.

AL: Si, si, bueno, esas son dúas frases realmente antolóxicas. "La gente quiere que elija Educación". Entonces eu creo que vai ter ese coste, un coste que vai ser moi amplio, esa sensación de "tanto lío para esto, nos llevó usted a tanto 'jaleo' para esto?".

C: E sobre o tema das caixas, despois de ler un artigo que escribiches en A Nosa Terra, "Quen quere a fusión?", mellor empezo polo final: cres que non vai haber fusión?

AL: (pensa) É que eu creo que é irrelevante, sinceramente. É dicir, eu creo que... non sei se a vai haber ou non, a día de hoxe creo que está complicado, e xa non depende de Feijoo, depende máis do governo central, porque se xoga cós tempos do recurso vaino poñer realmente moi difícil. Pero é un debate absolutamente ficticio, é dicir, a cuestión é que as nosas caixas, as dúas, van acabar integradas, en algún tipo de estructura de fóra, porque non temos nin tamaño, nin peso, nin solvencia pra sobrevivir, e o que tiñamos que estar é debatindo con quén e en qué condicións. E non seguir instalados no mito ese de la galleguidad y la solvencia. Entonces a min o tema da fusión sinceramente me parece a típica discusión que se da en Galicia, non sei se acordas unha escena de "El nombre de la rosa"...



... que estaban aló nun monasterio, pobreza, miseria, a punto de iniciar unha revolta, e dicen "nos hemos reunido aqui para discutir la capital cuestión de era o no Jesús dueño de las ropas que llevaba?". Pois aqui estamos un pouco igual. Todo o mundo sabe que imos a unha estratexia onde vai acabar habendo 3 ou 4 caixas en España. Entonces nós debiamos estar decidindo cómo y con quien, e tiñamos que ter un governo que nos dixera claramente cales son as opcións, e non que nos estivera contando este conto pra nenos de la galleguidad y la solvencia.

C: Tiven bastantes problemas para preparar esta parte da entrevista, porque cada dous días hai unha novidade: que si o manifesto 'Galicia ten dereito', a inconstitucionalidade da lei de caixas, o tema do FROB... van conseguir que marchen de puro aburrimento!

AL: Xa. É que hai unha sensación asi de que esto é un rollo que xa non o entende ninguén, e que ó final estamos metido nunha dinámica no que a Xunta quere sacar esto como sea... que eu creo que o obxectivo final está claro: crear unha entidade que sexa fusionable con Cajamadrid.

C: É que iso che quería preguntar, a qué está a xogar Feijoo? A eso?

AL: A eso. Igual que o Psoe está xogando a preservar unha parte do aforro galego para integralo noutro proxecto alternativo a Cajamadrid que é ese que dicen que se está estructurando en torno a Cajastur. E mentras o bloque falando da solvencia e da...

C: Queda lonxe entón aquela fotografía conxunta?

AL: Bueno! É que era un pouco rara...

C: Era un pouco rara, si. As caras de algúns eran un pouco sintomáticas, porque Pachi Vázquez miraba non sei pra onde...

Algún vai perder o tren. Fonte: afuradadotrasno.blogspot.com

Bueno, pois un pouco ata aqui o que foi o governo de Feijoo, e quería aproveitar rápidamente pra falar duns temiñas xa máis xerais. Por exemplo, imos atravesar tamén agora en marzo o ecuador da lexislatura no Parlamento do Estado entón, agora si que se pode prever que van agotar a lexislatura?

AL: Si.

C: É que foi o debate, o run-run da primeira parte da lexislatura.

AL: Eu non teño ningunha dúbida deso, vamos. É que aparte, alguén entendería neste momento un anticipo electoral? Alguén que non fóra o Partido Popular e o entorno do Partido Popular? Có follón que temos, coa crise que temos, perder agora tres meses nunha campaña electoral? Eu creo que eso só o entende o Partido Popular, o resto da humanidade e o resto do país non o entendería nunca. Aparte que para o Psoe sería un suicidio.

C: Nos anos 80s importamos dous culebróns ben famosos, 'Dinastía' e 'Dallas', e aqui temos a nosa particular mistura, porque temos unha 'Dinastía' có noso particular Jr, Baltar Junior. Rematou o culebrón, ou non fixo máis que comenzar?

AL: Non, eu creo que eso foi probablemente o erro máis grave que ten cometido o señor Feijoo, e que se non o amaña lle pode acabar costando as eleccións. A fractura que se produxo no Partido Popular de Ourense, é dicir está roto, roto en dous bloques, e iso vai ter consecuencias. Se non se xenera digamos un pegamento que reestructure eso, se Feijoo non se ocupa deso, vai ter un coste moi importante.

C: Pero alá atrás cando fora da sucesión de Fraga, tamén aquel tema da boina e dos outros...

AL: Pero é diferente, é dicir, eu creo que os Baltar nunca viron en Fraga unha ameaza, con Feijoo si. Os Baltar aprenderon unha cousa: "vienen a por nosotros". Fraga era un tipo có que negociar, pero que nunca o percibiron como unha ameaza. Pero eu creo que eles son conscientes de que Feijoo fue a por ellos y no los mató porque...

C: i esto limítase exclusivamente a Ourense, non hai máis...?

AL: Eu creo que non. De momento non, Lugo está completamente desmontado... pero claro, Ourense é clave para o resultado das eleccións. Non olvidemos que Feijoo governa por un deputado. E a día de hoxe ten un problema grave en Ourense. Un problema semellante de desmovilización, de crítica, de desconfianza, moi semellante por outras razóns pero moi semellante, ó que desmovilizou a boa parte do Psoe na campaña das autonómicas, ou a que levou ao BNG a perder 40.000 votos na provincia da Coruña. Nas organizacións os problemas internos se acaban pagando. E neste momento hai unha parte moi importante do partido en Ourense que o percibe como unha ameaza.

C: Outro culebrón con anos de historia é o modelo frontista do BNG, e tamén facías varias reflexións nun artigo en El Pais o 3 de marzo, e sobre o BNG dicías "os resultados certifican que o modelo de organización frentista non da mais de si". Cal cres que é o modelo: escisión? Partido único?

AL: Partido único.

C: Pero é posible...?

AL: Non. Eu creo que agora mismo hai unha fronteira que son as vindeiras eleccións municipais, onde se os resultados son os que parecen, é dicir, un resultado malo para o nacionalismo, eu espero que a actual dirección faga o mesmo que fixo Quintana no seu día e asuma responsabilidades. E se non o fai, eu creo que unha parte do nacionalismo terá que plantexarse a súa continuidade dentro dun modelo frontista onde todo é falso: o asamblearismo é falso, a democracia interna é falsa, é todo teatro. Hai un control férreo, férreo, dunha organización que se chama UPG que é todo menos asamblearia, e que xoga precisamente cos costes de movilización do modelo asambleario para ter un control total.

C: Pero coñecendo un pouco o que é o BNG internamente, cres que é posible...

AL: Eu creo que hai unha parte de xente do BNG que se despois das municipais non hai signos de cambio, vaise ir directamente para casa aburrida e farta. Como xa nos fumos algúns.

C: Entón a seguinte pregunta xa non che digo, "que preves nas próximas eleccións municipais?"

AL: Eu creo que non van haber grandes cambios. O PP, bueno, supoño que recuperará parte do voto rural que perdeu nos anos do bipartito, pero non moito. Nas cidades vai seguir medrando, como xa medrou nas anteriores, pero non lle vai dar para governar moito máis do que xa governa.

C: Nas cidades non preves ningún cambio? Hai algún que están por nada, por exemplo Vigo.

AL: Pero hai un problema de espazo: non ten por onde medrar. É dicir, teríase que producir un desmoronamento do voto do BNG, i eu creo que non vai ocorrer. Vai ter unha baixada significativa, có cal supoño que se o anterior portavoz dimiteu porque se perdeu un deputado, a actual dirección, e non me refiro ó actual portavoz que todo o mundo sabe que non é quen manda, directamente que responda aquel que manda, que todos sabemos quen é. I eu creo que o Psoe vai aguantar, e vai aguantar a costa do BNG. Esa é a miña impresión.

C: Xa pra rematar, o meu blog fala un pouco de Galiza e Portugal, poñendo en común as realidades sociais, culturais, lingüísticas... Entón, dúas preguntas rapidisimas: Qué significou Portugal na túa vida, na vida de Antón Losada?

AL: Pra min moitos recordos moi agradables. Eu son un namorado de Lisboa, e Sintra e toda aquela zona. En xeral todos os recordos que teño de Portugal son moi positivos.

C: Segues a actualidade política de Portugal?

AL: Si, pero vamos, tampouco é unha cousa que me... me interesa máis a inglesa, sinceramente.

C: A inglesa?

AL: Si, si. Sei que sona un pouco raro, pero eu creo que Inglaterra é un barómetro político... Inglaterra políticamente vai quince ou vinte anos por diante. En todo, no debate sobre política e no debate sobre políticas. Outra cousa é que nos gusten os resultados. Pero con diferencia, é o país ó que hai que estar máis atento en términos políticos, porque é o máis dinámico, o que máis cambia... Todas as grandes revolucións políticas, todos os grandes instrumentos políticos que construiron o noso Estado do Benestar naceron alí, empezando por un modelo básico de National Health Service. E a contrarrevolución conservadora tivo alí unha peza fundamental...

C: E se van quince anos por diante, agora a que altura están?

AL: Pois neste momento están nunha situación complicada. Non olvides que hai un ano Gordon Brown estaba 20 puntos por debaixo de Cameron. Chegou a estar a un punto. E agora tiveron que sacar esta cousa, que a min me trae moitos recordos sobre su carácter, que si le grita a la gente o no, coa que eu me sinto moi identificado, para intentar que Cameron remontara nas enquisas. Entonces eu creo que Inglaterra é un pais fascinante. E hai que estar moi atentos o que pasa alí porque normalmente avanza cambios importantes. Se Cameron gaña as eleccións, o discurso có que gaña o Partido Conservador...

C: Mete medo, ou que?

AL: Non. Todo o contrario. Porque é unha mezcla... bueno, evidentemente como todo partido que aspira a governar xoga a unhas certas doses de ambigüidade. Pero por exemplo ten asumido teses do ecoloxismo que ata hai pouco tempo un partido conservador nunca tería asumido. En términos de gasto social non é o partido conservador de Margaret Thacher, nen moito menos. Manexa outro tipo de discurso. É dicir, é moi interesante. Están intentado construir unha 'terceira vía conservadora'. Entón eu creo que hai que seguilo con moito interese.

Gordon Brown e David Cameron. Fonte: www.telegraph.co.uk

C: Qué se pode facer desde Galiza para un maior coñecemento e unha maior integración coa economía portuguesa e coa realidade portuguesa.

AL: Eu creo que esa é unha das grandes oportunidades das que todo o mundo fala pero que ninguén leva feito nada realmente significativo para aproveitala. Eu creo que hai falta unha acción decidida por parte das Administracións, que fan sempre un discurso moi retórico da Irmandade portuguesa, da Eurorrexión e tal, pero que no fondo non...

C: ...non hai nada...

AL: ...si que hai, pero non o acaban de crer. Por unha razón moi sencilla: porque meterte nese 'tinglao' significa perder poder ti, porque tes que compartilo. É dicir, as decisións xa non as tomas ti sólo, non as toma a Xunta sólo, senón que tes que negociar con governos rexionais portugueses, co governo portugues, e a todos nos gusta mandar. Pero eu creo que é unha das grandes oportunidades que ten un mercado cara o que estamos de costas completamente.

C: E nas anteriores conversas con Manuel Lourenzo e con Antón Reixa que fixen non tiven tempo de facer esta pregunta, pero como sei que Antón Losada 'non se corta' con ningún tema, non quería pasala por alto. Qué che evoca esta palabra: reintegracionismo?

AL: Nada. De verdade, non.

C: (risas)

AL: Non me provoca ningunha...

C: Nin para ben nin para mal...

AL: Nin para ben nin para mal. Agora cando ma dixeches non me saeu nada, e agora pensando un pouco me parece unha posición, que eu non comparto, pero que está ben. Non a comparto, me parece que, bueno, eu veño doutra tradición, eu falo outro galego, eu son da Mariña de Lugo, eu falo o galego que falaba meu pai, que falaba meu avó, e non ten nada que ver con esto. Entón pra min é unha cousa extraña, agora non 'me pon nervioso', nin creo que haya que fumigarlos, ni echarlos de ningún lao...

C: (risas)

AL: Entendes? Me parece ben. Eu os entendo cando falan. Entón eu non pretendo impoñerlles a eles a miña fala, e o único que espero é que eles non pretendan impoñerme a min a súa, e se podemos atopar un punto de encontro...

C: Pois nada máis, Antón. Un millón de grazas por todo.

CONVERSA CON ANTÓN LOSADA (1)

O vindeiro 1 de marzo cúmplese o cabodano da victoria electoral do Partido Popular. Hai xa un tempo que tiña pensado que un tema de tal calado sería moito máis interesante analizalo para Nosquedaportugal e Alemdominho coa colaboración dun experto en análise política.

Por iso hai xa case un par de meses contactamos con Antón Losada (Xove, 1966), profesor de Ciencia Política, colaborador habitual dos medios Cadena Ser e Galicia Hoxe, e articulista en A Nosa Terra, El Periódico de Catalunya, El Pais, TVE, TVG... a quen podedes visitar a diario no seu blog persoal http://antonlosada.blogspot.com/

Antón Losada. Fonte: www.galicia-hoxe.com

Antón ofrecéuse moi xentilmente pra mantermos unha conversa hoxe mesmo venres no seu despacho da Facultade de Ciencias Políticas de Santiago de Compostela, e desde estas liñas lle quero mostar a miña gratitude pola oportunidade de coñecelo persoalmente e pola interesantísima entrevista que nos brindou.

Caralladas: Como che adiantara, Antón, o obxectivo principal da entrevista é analizar o que foi este primeiro ano de governo do Partido Popular. E comezando polo que aconteceu aquel 1 de marzo, esperabas a victoria do PP?

Antón Losada: Non. E á vista de como está governando Feijoo, el tampouco a esperaba.

C: Non entendo.

AL: Á vista de como está governando, é evidente que fixo unha campaña convencido de que a) non ía gañar, e b) non tería que atender todas as promesas que fixo en campaña. Eu creo que nin el o esperaba.

C: E que foi o primeiro que pensaches cando soubemos que gañara o Partido Popular?

AL: Non pensei así... nada especial. Non teño un recordo... aquela noite estaba comentando na SER, entonces o único que recordo é que como o de Galiza todo se decantou máis ou menos rápido, todo pasou a ser o que pasaba en Euskadi. Foi unha noite de certa tristeza porque a competencia coas eleccións vascas gañaron claramente as vascas en atención mediática. E pouco máis... estaba traballando, así que non tiña tempo pra pensar!! (risas)

C: Gañou o PP ou perdeu o bipartito?

AL: Sinceramente paréceme que é un debate que non leva a ningún lado. O PP tivo a enorme habilidade de manter os seus votos e non perder ningún. Tampouco sumou moitos máis, sumou 3.000 votos máis. I eu creo que o gran problema foi co bipartito. Non se deu conta de dúas cousas: a crise acababa de estoupar, e as crisis sempre devoran ao que governa, i estamos vendo moitos exemplos, Obama, Zapatero, Sarkozy, Merkel... é dicir, arrasa todo o que toca. I eles seguiron governando como se non houbera crise, dando esa imaxe de división e de estar máis ocupados polos seus problemas que polos problemas dos cidadánas. Máis unha profunda división interna tanto no Psoe como no BNG.

C: Interna dentro de cada partido ou entre eles?

AL: Non, interna, dentro de cada partido. É dicir, é un feito coñecido que o Psoe tiña un contencioso con Touriño, o entorno de Touriño, e que tivo grandes problemas de movilización durante a campaña. I é un feito coñecido que a metade do BNG levaba catro anos facendo campaña contra a outra mitade. O que non pode esperar ninguén é que despois de estar catro anos dicíndolle á túa militancia que o governo é unha basura, que de repente lle digas que vaia votar e a xente vaia botar. E deso que se chama tanto a desmovilización ou o desencanto do votante nacionalista, o principal responsable é o BNG, e concretamente a UPG.

C: Eso seguro.

AL: É que eu vivino!

C: E a última pregunta sobre aquel 1-M: pensas que coa derrota electoral remataron as carreiras políticas de Touriño e Quintana?

AL: Depende do que entendamos por carreira política. Se o que me dices é se rematou o seu periplo como candidatos á Presidencia eu penso que si. Agora, a min me parecería un despilfarro para un país coma este tirar ó lixo a esperiencia política de xente coma Touriño e Quintana. Psoe e BNG cometerían un grande erro prescindindo alegremente dun capital político que non teñen, con independencia dos moitos erros que cometeron os dous, pero hai corenta mil sitios onde poden prestar unha enorme utilidade tanto ó BNG como ó PSdG. Eu faría o posible pra que non rematara a dos dous, agora me temo que no es ese el sentimiento general ni en el Psoe ni en el BNG.


C: Pasando xa ó que foi este ano de governo do PP. O Partido Popular chegou afirmando que resolvería a crise en 45 días coa súa política de austeridade. Tí pensas que foi un governo austero?

AL: Austero? Eu penso que non. Invirteu moito esforzo en intentar convencernos que era un governo austero, pero me da a sensación que o gran éxito da austeridade de Feijoo foi lograr vender un Audi, no?

C: (risas) Si, tiña apuntada a seguinte pregunta "darán vendido algún día os Audis"?

AL: O gran éxito da campaña de austeridade de Feijoo foi dar colocado, non sabemos aínda moi ben a quen nin por qué, un Audi. Hai que recoñecerlle que fixo uns orzamentos moi ortodoxos coa filosofía do PP: contendo o gasto e apostando fundamentalmente polo cemento, que foi a única partida que aumentaron. E os resultados están á vista: se a súa política ía producir algunha diferencia en termos de creación de emprego, en termos de riqueza i en termos de PIB, é evidente que non o están conseguindo. Levamos un ano que destruímos emprego máis rápido que os demáis...

C: Si, xa vimos en Nosquedaportugal que é a primeira vez en anos que ocurre iso.

Evolución do Paro en Galiza vs Estado. Fonte: afuradadotrasno.blogspot.com.

AL: É que igual que España entrou en recesión máis tarde que en Europa, Galiza entrou en recesión máis tarde que o resto de España porque son ritmos económicos diferentes. É dicir, eu recoñézolle a Feijoo que fixo uns orzamentos equilibrados; agora, eu creo que non son os orzamentos que necesita neste momento Galiza. I en parte algo está correxindo, porque vin que o outro día -o que pasa é que é imposible saber o que é información do que é propaganda, porque eu non sei cantos plans contra a crise leva aprobados-, pero vin que o outro día aprobaba unha especie de Plan E, ou Plan G á galega, cuarenta e non sei cantos millóns de euros para que os concellos fagan obras: xusto o que lle están...

C: ...o que lle están criticando...

AL: ...a Zapatero! É dicir, por sintetizar: equilibrados si. Eu creo que se recortou sobre todo en partidas sociais, pero o que é o recorte de custo corriente é mínimo. I eu estou convencido que non son os presupostos que Galiza precisa neste momento, Galiza necesita endebidarse máis aínda, e os resultados son os que son. Si el ía producir algún factor diferencial no noso rendemento económico, é evidente que os orzamentos da Xunta a día de hoxe non o están producindo.

C: Entra dentro desa campaña as subvencións que está recibindo La Voz de Galicia: 4 millóns de euros en 5 meses?

AL: Eu creo que non hai que obsesionarse cos medios de comunicación, sinceramente. Eu que traballo moito neles, creo que teñen a influencia que lle conceden os políticos, e teñen a influencia que lle queiramos dar os demáis. Eu sei que hai unha teoría que intenta relacionar a derrota do bipartito có comportamento de certo medio de comunicación, i eu creo que sinceramente non. Evidentemente non axudou. Pero eu creo que a súa influencia nos resultados, nos estados de opinión hai que relativizala moito. E respecto ás subvencións que recibe La Voz de Galicia, bueno, estamos volvendo á política que sempre foi tradicional. É dicir, a min cando estaba no governo se me acusaba de que facíamos moita propaganda: se nos podía acusar que faciamos moita propaganda porque a xente sabía o que gastábamos en propaganda. Podía ter unha opinión. Eu nunca firmei un convenio cun medio de comunicación, todos foron contratos e asignacións publicitarias. Entón se podía saber o que gastabamos. Con este modelo evidentemente non.

C: E respecto aos conselleiros, fixen unha distinción:

'echeoquehai'. Fonte: ecodiario.eleconomista.es

por un lado non podemos falar que fixeran moitas 'fichaxes galácticas', por facer un símil futbolístico: Agustín Hernández Fernández de Rojas, Rosa Quintana, Javier Guerra, Samuel Juárez... algúns deles teño que buscalos en Google, porque eu a verdade que non...

AL: Bueno, pero eu eso creo que non é sólo un problema de Feijoo, é dicir, hoxe o sector público ten un problema grave, que é moi difícil atraer xente que teña un currículum potente cós incentivos que un pode recibir na administración pública. É dicir, o salario dun Secretario Xeral como era eu é pouco máis do que gaña un profesor titulado de universidade, que é o que tamén son eu. A oferta non é competitiva, non tanto pola cantidade de traballo, senón pola exposición pública á que te sometes. Entón é moi difícil convencer a alguén que ten unha carreira exitosa no ámbito privado, que se veña ó ámbito público con moitos menos incentivos materiais, pra entendernos, i encima asumindo que lle van caer bofetadas por todos lados, algunhas merecidas, pero outras que non saben nin por onde lles veñen.

C: I en cambio outros foron verdadeiros descubrimentos: Jesús Vázquez, Pilar Farjas, Roberto Varela... Non che vou preguntar se Roberto Varela ten que dimitir ou non ten que dimitir, como pediron os nosos 11 Premios Nacionales, pero si se prevés que pode haber cambios de governo.

AL: Home, se Feijoo é un pouco listo debería facelos. É dicir, ten un governo de un ano que transmite unha sensación xeral, moi extendida, de primeiro mediocridade, e segundo falla de pulso político. Entón a día de hoxe penso que hai un grupo de conselleiros que están bastante tocados: o Conselleiro de Educación, o Conselleiro de Cultura...

C: Pero tamén daría un pouco imaxe de que "como o fixeron mal, imos sacalos do medio", se o fan moi pronto, vaia.

AL: Non é tanto que o fixeran mal ou o fixeran ben, eu creo que simplemente... a un ano o que non pode é ter a xente a sensación que tes un governo cansado, acabado. I eu penso que esa é un pouco a sensación que temos todos. Incluso os que empezaron máis forte desapareceron por completo. Por exemplo, o Conselleiro de Economía, que empezou fortísimo, leva meses desaparecido. A min dame a sensación de que temos un governo que vai cumplir un ano, pero que parece que ten cen. Desde ese punto de vista, si eu fose o Presidente desde logo me plantearía cambialo. E despois temos un governo que abreu moitos máis frentes dos que foi capaz de pechar. E abreu moitas máis guerras e creou moitos máis problemas dos que foi capaz de resolver. Refírome pois as áreas de cultura, língua, o tema das caixas...

C: Si, eu chámolle "Demolition Man" a este home, porque o decreto eólico, as galescolas, a enquisa do galego, a lei dos 500 metros, os servizos sociais... é dicir, meteuse a desfacer máis que...

Feijoo 'Demolition Man'. Fonte: seioque.com

AL: Eu penso que Feijoo acreditou neste primeiro ano primeiro, que destrúe mellor que crea; segundo, que é moito mellor candidato que presidente, i eso explica en boa medida a excelente imaxe que ten fora de Galiza e os problemas que xenera aqui; e terceiro, que xestiona moito mellor do que governa. É dicir, pode pasar por un bó administrador, pero eu creo que á hora da verdade está acreditando unha inexperiencia á hora de governar que a min persoalmente me sorprende. E unha capacidade pra meterse en 'embolados', pra entendernos, que un, a distancia, xa ve que te vas meter nun embolao. É dicir, eu creo que calquera neno pequeno de calquera galescola, lle ensinan o borrador do galego antes de presentalo, e xa lle dice: "Presidente, se va usted a meter en un lío". Ou alguén tenta facer unha fusión das caixas, contra o criterio dunha das caixas, e contra o principal partido da oposición, e lle dirán "vas ter problemas". E o caso para min máis rechamante de todos, que é a guerra esa suicida que iniciou en Ourense contra Baltar sen nada. É dicir, vas á guerra contra un que leva controlando o partido os últimos 30 anos con man de ferro... sen nada? É un misterio, non sei si é un home inexperto ou é moito máis listo que todos nos xuntos, é a dúbida que me queda.

C: Preguntábaste recentemente nun artigo en El Pais, "El misterio Feijoo"...

AL: ... esto é.

C: ... quen é este político que "deslumbra ante los foros más selectos de Madrid para explicarle a Zapatero cómo salir de la crisis, a Rajoy cómo ganar unas elecciones", e que porén deambula como presidente en Santiago. Eu che quería preguntar: tí realmente cres que só deslumbra en Madrid? É dicir, o que quero preguntar é: qué impresión cres que ten agora mesmo un votante do Partido Popular.

AL: De aqui?

C: Si, de aqui.

AL: É que o votante está razonablemente contento. Primeiro porque volveron governar os seus. E segundo porque, home, digamos o que nós consideramos erros de Feijoo, pois pra xente do PP, ou pra moita xente con independencia de a quen vote, non sei ata que punto son erros. É dicir, eu non sei ata qué punto o tema das caixas ten un impacto na opinión dos votantes, máis alá de ámbitos locais moi restrinxidos. Eu creo que o tema do galego ten cabreada a unha parte importante dos seus votantes, ou polo menos non a ten contenta. E tamén ten unha parte dos seus votantes que están moi enfadados, pero pola razón contraria.

C: Xa.

AL: Pero eu sinceiramente a miña impresión é que os problemas que está a abordar Feijoo se encamiñan cara varios fracasos, pero aínda non tivo ningún. Entonces aínda é cedo pra dicir que iso teña algún impacto. É dicir, un se para a analizar un pouco o que está facendo, e un pode intuir que no futuro pode meterse dúas ou tres bofetadas boas, pero ata o día de hoxe aínda non se meteu ningunha. E logo hai que recoñecerlle outra cousa: leva o cargo de Presidente coma un guante. Digamos que consolidou moi rápidamente a súa imaxe como Presidente.

C: Home, eu dígoche unha cousa. A verdade é que é "o governo de Feijoo".

AL: Eso está claro.

C: É dicir, ó mellor no outro caso era un bipartito, había un governo de dous partidos... aquí é "o governo de Feijoo".

AL: Si, si, por iso che digo. Fixo un relevo rápido, ben, consolidou rápidamente a súa figura, leva a presidencia coma un guante, coma che dixen antes. E non rompeu nada. Un pode intuir que hai dúas ou tres cousas que están a punto de caer e romper, pero aínda non rompeu ningunha. Entón eu non creo que haxa unha valoración especialmente negativa, nin sequera creo que haxa unha valoración especialmente negativa en moitos votantes do outro lado, quitando o tema do galego, que pode provocar. Pero en xeral coido que é cedo pra que haxa desafección, i despois el coida moito esto.

Continúa o domingo, cando trataremos en profundidade os puntos fortes do primeiro ano de governo -o decreto do galego e as caixas de aforro-, xunto con outros temas de análise política como a situación no governo do Estado, perspectivas para as vindeiras eleccións municipais, e Portugal, claro, sempre algo nas nosas conversas no tocante á relación Galiza - Portugal.

Verémolo na segunda parte da nosa conversa con Antón Losada.

AMANHÃ CONVERSA COM...

Este fim de semana cumpre-se o aniversário da vitória eleitoral do Partido Popular nas eleições à Presidência da Junta da Galiza. Para analisar o primeiro ano do governo liderado por Alberto Núñez Feijoo, Nosquedaportugal e Alemdominho contarão manhã com um analista político de exceção.

"te voy dicir una cosa, neno: vamos a llevarnos bien, oistes?".
Fonte: www.galiciadigital.com

O nosso convidado teve a amabilidade de nos oferecer uma conversa na tardiña de manhã, por isso tentaremos ter publicado um avanço da entrevista para a última hora do dia.

Até amanhã.

RODRIGO LEÃO EM COMPOSTELA

Rodrigo Leão, músico e compositor fundador de Madredeus, actúa o próximo 27 de fevereiro em Santiago de Compostela, no Auditório de Galicia, ás 21h.


Rodrigo Leão - Ave Mundi

Mais informações no site oficial do artista, www.rodrigoleao.pt, apesar de que a informação está errada (o concerto de Santiago está em janeiro), e no servidor de caixagalicia (www.caixagalicia.es) onde aínda está a tempo de mercar alguma das poucas entradas que restam para a venda.

Graças a Charlie pela informação.

UMA SAUDAÇÃO A FUNCHAL, MILTON KEYNES, WROCLAW...

Depois de um mês usando o Google Analytics, descobrimos que não só nos continuam em Portugal. Temos fãs em sites como Funchal na Madeira, Milton Keynes e Londres no Reino Unido, Wroclaw na Polónia, Fortaleza no Brasil, Luxemburgo... Menção especial ao nosso amigo do Funchal, que nos visita quase diariamente, e Milton Keynes e Wroclaw, que também o fazem assiduamente. Muito obrigado e uma saudação aos três!

A respeito das visitas a Menos mal que nos queda Portugal, a maioria concentram-se claro em Galiza (64% do total), mas também há muitas em Madrid (a segunda cidade em número de visitas por detrás da Corunha), Barcelona, Lisboa, Porto ... e também alguns que chegarom a nós desde os USA, Argentina, Letônia, Finlândia e Liechtenstein!

Muito obrigado a todos por estar ahi.

Visitas a Alemdominho de 13.01 a 12.02. Fonte: google.com/analytics

Por países, 64% no caso de Galiza e 20% do resto do Estado. 8% visitou este último mês desde Portugal, e um 3,5% do Reino Unido.

Quanto ao blog Alemdominho, onde periodicamente publicamos alguns dos artigos de Nosquedaportugal em português para tentar chegar com a nossa voz ao resto da lusofonia, o certo é que consegue apenas parcialmente os seus objectivos: o 50% das visitas vêm de Portugal e Brasil, mas falamos de um total de apenas 140 por mês. Como veremos, o problema está em como dão com o blog as nossas visitas.


Durante este mês, os artigos 'Uma experiência pessoal' e 'Enxebrismo internacional' alcançaram o recorde de visitas do blog, graças principalmente ao seu sucesso em chuza.org e ter sido publicados dois excertos de sendos artigos no Portal Galego da Língua. Alcançaram em conjunto mais de 1.000 visitas em 7 dias. De toda maneira, indicar também que a entrada antiga que mais visitas continua a ter de maneira freqüente é 'O Reino da Galiza por López Carreira', que recebeu quase 100 visitas nesse último mês, apesar de ter sido publicado há já 3.

O portal de notícias da Galiza www.chuza.org. Fonte: www.chuza.org

Quanto à procedência dos visitantes, o site chuza.org -onde, graças aos seus usuários chegamos à camada já numas 10 vezes- nutre de mais visitas até mesmo que os que entram de forma directa (30% vs 23%). O Facebook e o Portal Galego da Língua pela publicação daqueles artigos sobre o galego internacional também nutriron este mês de muitas visitas (em torno a 10%), mas em conjunto, a maioria das visitas (amém chuza e diretas) procedem de outros blogs que freqüento e que desde aqui recomendo: el voto con botas, renovarobng, o café na trincheira, sihomesi, galizauberalles, a furada do trasno, feijoomente, o blog de Antón Losada, seioque, torrevixía ou a fiestra de masoucos, principalmente, aportaron em conjunto um 20 %.

Comparativamente, como comentava o problema de Alemdominho é que não chega a nenhum chuza brasileiro ou português (alguém sabe?), e os blogs portugueses e brasileiros que visito, por falta de tempo são de forma bastante esporádica. Assim, 40% das visitas vêm de pesquisas no Google e 25% da própria página Nosquedaportugal, mais do que ingressa diretamente ao blog em português (20%). Apenas há visitas de blogs ou redes sociais.


E por último, uma anedota: Firefox arrasa no universo de navegadores de internet! O 61% dos nossos leitores visitam em Firefox, e em 29% desde o Internet Explorer. Google Chrome só tem uma quota de 6% eo restante divide-se o 4% do mercado. Alguém disse oligopólio?

PORTO, CIDADE SURPREENDENTE

'Dezembro no Porto'. Fonte: cidadesurpreendente.blogspot.com /

Na pesquisa na internet de informações sobre o Porto, fomos dar com um dos blogs de fotografia urbana mais bonitos que possamos ter visto: "Porto, cidade surpreendente '-
cidadesurpreendente.blogspot.com.

"Imagens e algumas palavras sobre o Porto, permeado de incursões ligeiras em territórios exteriores".

Não deixe de visitalo porque a qualidade ea beleza das fotos é espectacular, e permitira conhecer um pouco mais da maior cidade da euro-região Galiza - Norte de Portugal.


Nesse mesmo blog o seu autor, Carlos Roma, consciente da dualidade tradição - modernidade, beleza - decadência, que impregna quase toda a geografia portuguesa, convídanos também a visitar a outra face do Porto ...

'O casario dos Guindais'. Fonte: outra-face.blogspot.com

... em 'Porto, cidade deprimente' : outra-face.blogspot.com .

"A decadência urbana do Porto em imagens".

Dois blogs que a partir de agora, se me antollan imprescindíveis e que de certeza serão fonte no futuro de algum outro artigo em Nosquedaportugal e Alemdominho.

20 MENTIRAS SOBRE A LÍNGUA GALEGA

Imprescindible

Prolingua 20 Mentiras sobre a lingua galega (2010)

View more presentations from A profa .

(extraído do blog de Manuel Bragado, que o tirou do blog de A Profa, que por sua vez a pegou de slideshare.net... a cadeia é imparável!!)

PORTO, ALMINHAS DA PONTE

Ter um jeito de atravessar a pé o rio Douro foi sempre uma preocupação dos habitantes da cidade do Porto. Ao longo dos séculos construíram várias "pontes das barcas", feitas por várias barcas unidas entre si, mas sempre em caráter temporário.

A princípios do século XIX, em 1806, construiu-se a conhecida Ponte das Barcas com vocação de permanência. Era pois uma ponte no rio Douro que ligava Porto para Gaia, que recebeu seu nome por ser feito por vinte barcas unidas entre si por cabos de aço. Mas a Ponte das Barcas teria um final trágico apenas 3 anos mais tarde.

Alminhas da Ponte (1897). Baixo-relevo de Teixeira Lopes, Porto

Fonte: www.snpcultura.org

Em outubro de 1807 as tropas de Napoleão apoiadas pelas tropas espanholas invadem Portugal, fugindo a família real portuguesa ao Brasil. Em 1808 as tropas espanholas retíranse a Espanha após a invasão francesa do país. Nesse momento início a revolta popular do Porto (7 de junho de 1808), que se estende a todo o Portugal e que receberá o apoio de uma expedição britânica capitaneada pelo Duque de Wellington, que conseguirá jogar por terra os planos de Napoleão de ocupar Portugal e dividi-lo em 3 reinos. França tentará ocupar novamente Portugal em duas invasões posteriores: a capitaneada pelo Marechal Soult (1809), e no ano seguinte a dirigido por britânicos. Ambas serão derrotadas pela aliança luso-britânica.

Mas foi durante a invasão comandada por Soult quando produxo a catástrofe da Ponte das Barcas, mais de quatro mil pessoas morreram em 29 de março de 1809, quando a ponte que atravessavam para fugir da carga das tropas francesas cedeu à sua passagem.

Baixo-relevo de Teixeira Lopes no Muro da Ribeira, no Porto. Fonte própria.

Hoje o baixo relevo 'Alminhas da Ponte', na Ribeira do Porto -uma das zonas mais turísticas da cidade, junto ao rio- guarda memória daquela tragédia.

ENXEBRISMO INTERNACIONAL

(vem do artigo anterior "Uma experiência pessoal")

Andando por Luxemburgo essa tarde conheci um grupo de jovens portugueses de Erasmus em alguma universidade de algum país do ambiente (não lembro qual), e botei a tarde com eles falando galego-português. Com eles descobri que algo de nós já vão conhecendo ("os galegos não querem ser espanhois, querem ser portugueses !!"), ou que um deles, um rapaz do Porto, dizia que em sua casa às vezes viam o Luar! !

Gayoso, Mucha e Nucha, no Luar. Fonte: www.girlskissingtube.com/mucha/

E dizia o rapaz do Porto "quando fala a gente jovem não ... mas a língua que falam os velhos da Galiza é português!"

Não seria a última coisa que me surpreendeu no Luxemburgo. Caminho do aeroporto tomei um táxi. No artigo anterior deixava no ar a pergunta de se o método que se aplica no ensino cuatrilíngüe de Luxemburgo funciona. Bem, o taxista falava luxemburguês, alemão, francês, inglês e italiano. O TAXISTA!! Mas se eu com os taxistas de Madri quase nem me entendia em espanhol! Curiosamente não falava essa língua que supostamente serve para andar pelo mundo adelante que se chama espanhol. "E português?" Disse, agora que sabia que ali fala-se muito. "Não, eu sou filho de italianos".

Ao retornar a Madrid decidi que não podia continuar assim. Apunteime nas aulas de francês que dava à empresa onde trabalhava, e perguntei por aulas de português. Curiosamente, havia pouco que tinham decidido dar aulas porque começava a haver demanda (por Brasil, sim, mas também por Portugal, onde as multinacionais espanholas estavam entrando, então, 'a trapo'). Mas primeiro tinha que fazer um teste de nível, para ver em que curso entrava ...

Línguas do Mundo. Fonte: www.tocknock.com

Fiz o teste de nível de português, que consiste de uma prova escrita e uma entrevista com o professor, que diante do meu sotaque português "de imitação" perguntava uma e outra vez que para o que eu queria estudar português, se já falava muito bem. " Pois, porque nunca o estudiei. estudei galego, mas não sei que há diferenças com o português escrito e oral e quero estudá ".

Quinze dias depois recebi uma chamada do professor, para darmo o resultado da prova:

- Mira, que te llamo para decirte que no tienes nivel para el curso de portugués.

- Cómo que no tengo nivel?? Pero si por hablar gallego ya podría entrar en un curso más avanzado!!

- No, si eso es lo que quiero decir. Que tienes ya un nivel superior a los que ofrece la empresa, no te puedo poner en clase con nadie.

I então eu pensei: "tantos anos aturando a ideologia nacionalista espanhola, dizendo que galego e português 'não são o mesmo, que el gallego no serve para nada ...', e agora que as multinacionais espanholas querem investir em Portugal ou Brasil, e precisam de diretores espanhóis que falam português, morreriam por ter um nível similar ao que tem um galego que nunca estudou português ".

Por isso agora, quando escuta a palestra do Ecolíngua 2009 'A Esperança da Lusofonia'

Ecolingua 2009: A esperanza da lusofonía from IGEA on Vimeo.

... não quero perder a ocasião de comentarvos a minhas experiências pessoais no Luxemburgo I, em Madrid, que me abriram os olhos sobre a utilidade do galego no mundo. Simplesmente, a mais de um hipócrita em Madrid (e por desgraça, em Galiza também, como demonstra cínico Jose Quiroga, presidente da Câmara de Comércio da Corunha) não lhes interessa reconhecê.

Da palestra do segundo professor, o brasileiro Carlos Faraco, destacar que poderemos verificar que a língua que fala é -como diz o representante da burguesia tardofranquista corunhesa-, praticamente ininteligíveis para um galego. Minha mãe, como se pode dizer que galego e brasileiro são línguas diferentes? Também destaca-se a menção que faz com que "como multinacionais espanholas Santander e Telefónica subvencionam o governo de Lula para que se ensina o espanhol nas escolas do Brasil". Claro, como acabamos de ver, os espanhóis aprender português demoram anos... apenas para falar o que um galego. Por isso preferem subsidiar os brasileiros para que sejam eles os que estudam espanhol.

Fica para o último uma das melhores palestras que ouvi neste Ecolíngua 2009: a do professor Fernando Venâncio. Depois de comentar algumas das coisas em comum que partilham em exclusivo galego e português (o infinitivo flexionado, a 'resposta em eco', etc.), ele di que o galego pode ser aproximado linguísticamente o português baseado na essência própria do galego, isto é, recuperando usos do galego que se estão a perder, mas que em português estão muito vivos.

Seria acometer para o galego o que ele denomina 'enxebrismo internacional':

- "Fazer um levantamento das formas comum i exclusivas de galego e português", algo que está começando a fazer o professor Venancio.
- "Tirar as frequências lexicais portuguesas. Por exemplo, usar menos 'cambiar, e máis mudar; menos 'empezar' e máis começar, menos 'quedar' e usar mais ficar. Tudo isso é galego".
- "Certas formas que, neste momento, são exclusivas do português e brasileiro, também fosem introduzidas no uso do galego, não porque elas sejam galegas hoje, mas porque são galeguísimas em sua conformação, na sua etimologia e conformação silábica".

"Seria um estimular do galego, dando-lhe uma envergadura internacional. Pesquisa para o galego um enxebrismo internacional. A elaboração dum dicionário contrastivo galego - português ajudaría muito também".

Termina afirmando o professor que já estamos demorando em introduzir algo que eiqui tem insistido mil vezes: o ensino em português, e os meios de comunicação, livros, revistas, etc., Portugueses na Galiza.

Oxalá não demore.